ENTRE FONTEO Y EL MAR

 

Fai unhos anos que caeu nas miñas mans un libro que non só me axudóu a superar unha gripe senón que me achegóu ao coñecemento do río que nace onde eu nacín, o río Eo.

O seu autor, ben alcumado "el señor del Eo", Cándido Sanjurjo Fernández, investigóu a fondo a traxectoria do río e déixanos 246 páxinas con historias e aconteceres, usos e trafegos no percurso das suas augas,  ENTRE FONTEO Y EL MAR, editado en 1995, publicacions do Principado de Asturias.

E non só detalla con todo interese e emoción senón que ilustra con fotos da súa autoría, a toda cor, con documentos, cantigas populares e algún poema como iste que aquí deixo.

 

VIENDO COMO NACE EL EO

(En lengua vernácula)

Vendo o Eo nacer, gorgoleando

como un neno que chora e se espreguicia,

cando nos pardos montes de Galicia

o ferruxento sol se vai deitando.

O rumor que a corriente vai deixando

baixo a ponte que o acolle con delicia,

mismamente parece dar noticia

alegre dir por este mundo andando.

Teus padres; a floresta e o castaño

danche o ser desta auga limpia e fina;

teu Padrín debe ser este reigaño.

Que parece decirche: -¡ Corre axina,

lévalle auga fresquiña e sin engaño

da terra de Santiago a da Santina!...

Nacemento do Eo antes e agora.

Onte fixen, de novo, o percorrido de Fonteo a Ribadeo, seguindo o Eo e cando paso polos lugares nos que él se detivo tanto a describir e falar do que acontecía neles, como aquel primeiro tren que levaba o ferro e a xente dende a Pontenova a Ribadeo, non podo menos que sentir aquela época a meu carón e ver que as xentes que nos precederon tiveron que traballar arreo para que hoxe teñamos todo o que temos.

San Tirso de Abres, A Veiga...lugares que me producen un sentimento de cercanía, de vencello ca nosa historia, río adentro, ate chegar ao mar, a ese mar que eu venero e ao que sempre me dirixo porque me acalma os sentidos.

Deixo unhas cantas fotos que me inspiróu o momento no que cheguéi  á praia de Arnao, nunha mañá tapada pola brétema e que dilue a paisaxe como nun soño.