Abro de par en par
a xanela da cociña.
Entra un frío saudable
con especial arrecendo
que gosto respirar.
A neve alegra a xente,
os animais, as plantas...
Cambia a cor da terra,
acouga os sentidos,
detén todo o que molla
nesa súa espesura
de maná merengado.
Na súa fraxilidade
garda o magnetismo
que nos atrae e atrapa.
Xira o día a carón dela,
ata na cociña se sente
no bulir das potas ao lume
cociñando caldos quentes,
fillóas e roxóns con mazá
seran menú preferente.
Nóa saíu disparada
ulindo cada pegada
dos animais da noite
que, antes que nós,
a brancura enlodaron.
Xa o sol derrete a neve,
Unha visita agardada.
