Un fermoso día para un roteiro espectacular e nas proximidades! Qué gusto descubrir esta natureza en estado puro onde o son da auga faise sentir por toda a fraga repleta de castiñeiros centenarios e de frondosidade variada. Fixemos este roteiro con dous grupos chegados da Mariña e de terras de Lourenzá. Era un roteiro circular con baixadas impresionantes pero con valado de madeira para evitar caídas ao precipicio. Ben sinalizada e con pontes e pasamáns en bo mantemento.
A primeira seimeira (fervenza) lembra a típica cola de cabalo que me fai pensar na manzanilla leonesa que viña nunhas caixiñas que tiñan unha fervenza semellante. Era a granel e facía efecto inmediato!!!
Por aquí hai un descenso moi en picado e resbaladizo nesta época do ano debido á follaxe que alfombra o chán pero que con coidado fomos pouco a pouco baixando sen maiores tropezos para atoparnos con esta fermosura natural ben escondida e para min descoñecida ata o día de hoxe.
Forma unha poza grande na que me imaxino que se poderá tomar un baño no verán. As augas parecen limpas e sen contaminar. Un convite a deixarse masaxear por este chorro poderoso. Tentacións habelas hainas!!!
Este castiñeiro ben merece unha foto. Gustaríame que o vise Rinat, unha artista que transforma a natureza en algo moi suxerente, con oquedades que desentrañan a alma dos nosos compañeiros vexetais. Seguro que lle gustará facer algo con esta imaxe. Atopamos moitos polo estilo, que parecen feridos de morte pero sobreviven e manteñen o tipo e mesmo dan castañas que cubrían o chán. Un tronco de árbore atravesando o río de lado a lado en forma de ponte e do que medraban ben enerxéticas cara o ceo, ponlas que perpetúan a súa estirpe e que se farán grandes e nos convencerán de que non de toda árbore caída se fai leña.
O río, que eu diría regato, e non por facelo de menos, senón porque non ten moito caudal, é sen embargo, ben cantareiro e xoguetón e déixase escoitar dende as alturas, como se o seu eco enchese a fraga e fose música de fondo para outras voces de paxaros e animais que por alí circulan. Vai facendo fervenzas pequenas ao seu paso onde navegan rápidas as follas e ramas que se desprenden.
Llaneando, a pé de río, atopamos a seguinte seimeira, mais
pequena pero co engado de formar unha praia de moi doado
acceso na que debe ser unha delicia bañarse en pleno verán.
E despois deste paraíso, comenzamos o ascenso ata a estrada, levando un frescor de espíritu que nos daba pulo para acabar o roteiro e sentir que nos adentraramos no corazón mesmo dunha fraga que pasa inadvertida aos que non saben dela. Agradecimentos a quenes nos facilitaron o seu descubrimento, pois é un sitio ao que hai que voltar.
