UN DÍA EN NAVIA DE SUARNA

 Navia é unha vila de montaña,

Navia é o río que a percorre,

Navia é unha deusa celta,

Návia é a miña neta

Navia é a cunca 

onde beben os Ancares.

Coa ledicia que da un día de sol outonal, dirixímonos a Navia de Suarna para un encontro multidisciplinar de artistas que dentro das súas particulares facetas ían facer resaltar a importancia desta vila da montaña de Lugo, para darlle visibilidade e poder mellorar as súas perspectivas culturais, turísticas e de recuperación do rural, do seu entorno tan ben dotado de beleza natural, cun río, o Navia que, como o Eo, van ao encontro do mar Cantábrico.

Mentres a mañá se organizaba en torno ao traballo de campo que levarían a cabo pintor@s e fotógraf@s, outra parte do grupo fixemos unha pequena ruta a carón do río pasando por prados cheos de cabazas, de viñas, figueiras, nogais, pomares e toda clase de froita riveirega. 

Achegámonos á Casa Quiñoes, que chama a atención polo conxunto artístico que o seu anfitrión, un emprendedor xoven, conseguíu facer dunha casa dos seus antepasados, unha casa con hórreo e deseñada para o desfrute dunhas vacacións nun enclave paisaxístico inigualable. Toda ela é unha mostra ou museo etnográfico alén de ser un lugar tranquilo, soleado, acolledor en cada rincón dos moitos que puidemos ver.

Ao regreso, xa había moitos pintores que acabaran de facer os seus bocetos. Logo mellorarían todo no seu estudo ata quedar ao seu gusto e estilo propio. Puidemos ver algúns dos traballos dos que logo haberá unha mostra. 

Todo esto foi organizado polo escritor e poeta naviego, Toño Núñez e a asociación á que pertence, A. V. Irmandade Naviega, que ten interese especial en que o seu castelo, medio en perigo de ser unha ruína, se poida rehabilitar para uso público. Ao mesmo tempo, facer unha chamda de atención para que o rural sexa un lugar ao que veña xente, que poidan usar as vivendas que hai baleiras, dar traballo e aloxamento a personas que buscan un  medio de vida. Deste tema falóunos José Luís Martín Palacín, de Acción Cuarto Mundo, que xunto con duas estudantes de temas sociais que pasaron algún tempo investigando no contorno de Navia, sobre as vivendas que poderían estar dispoñibles para ser ofrecidas como fogar para traballadores na zona, charla que tivo lugar no Caserío de Meiroi, un restaurante con productos da súa propia granxa, onde poidemos degustar carne de tenreira Cachena. Todo moi ben cociñado e un trato familiar, incluído os mastíns que gardan a casa dende o alto do tellado foron moi xentís.

Rematamos cun recital poético por parte dos e das poetas convidados/as e coa música dun acordionista que puxo o punto final a este día inesquecible, a carón dos Ancares.

Por se todo isto fose pouco, agardábanos á saída, na terraza, un cesto con un tarro de mel, un libro sobre Navia e un folleto turístico para non perdernos.