Un placer camiñar
entre luz e sombra
na frescura da tarde
coa Noa, amodiño
sentindo o silenzo
e a brisa suave
que abala con tenrura
a frondosa espesura
á veira do camiño.
O río invadido
de perexel salvaxe,
espello das arbres,
vai ledo e lizgairo
levando as súas augas
limpas, cristalinas,
case conxeladas.
É o Eo, no Ríogrande,
onde os carros de vacas
carregados pasaban
coa leña para o lume
e as nais lavaban
e eu, de pedra en pedra,
saltaba e saltaba...
Onde eu dicía "as palabras"
so pena de afogar na auga.
"Forgiven not forgotten"
Fascínio poético
ResponderEliminar.
Feliz fim de semana. Cumprimentos.
.
Pensamentos e Devaneios Poéticos
.
Poesía moi bonita sobor do tempo e da paisaje sentida. A Sharon Corr coñecina en Santiago. Gustoume moito, actuaba ela soa.
ResponderEliminarYo perdono y olvido es la mejor manera de ser feliz Hermoso lo escrito y tu forma de sentir
ResponderEliminarUn río enorme, y que conlleva sustos, por supuesto
ResponderEliminarUn abrazo
Imaxínote sendo nena, saltando de pedra en pedran, cantando!
ResponderEliminarUn poema de pasado e presente, todo a unha!!. Divertido tamén!!
ResponderEliminar