ENDIBIAS CON HISTORIA

 

A primeira vez que probei endibias foi nunha party en Londres. Eramos auxiliares de conversa,  (assistant teachers) do idioma do noso país en distintas escolas do distrito de West Ham, zona situada no East End de Londres, nunha das comunidades mais grandes de indús e pakistanies. Procedíamos de distintos países como Francia, España, Alemania...

As parties son algo que forman parte da vida inglesa, ata Boris Johnson as celebra. Consisten en xuntarse na casa de alguén para compartir comida e bebida. Acostuman ser amizades da persoa anfitriona e non sempre se coñezen entre sí. É de boa educación levar algo, ben sexa bebida ou comida para compartir.

Pois nesta foto, estamos na casa dunha francesa que, coma min e outra xente somos tamén lectores e lectoras nesa bisbarra londinense e ten por obxecto coñecernos e falar das nosas experiencias.

Preparóu endibias gratinadas, ao estilo do seu país de orixe, e anque os ingredintes coincíden cos da miña receita, agás a manteiga, que eu substituín por aceite de oliva na besamel, e a forma tamén varía un pouco. Ela envolvía as endibias enteiras co xamón e queixo e logo a besamel para gratinar. Co tempo, eu fun creando o meu propio estilo de cociñalas  e pareceume mellor cortalas e mesturar todo antes de fornear.

Eu son a do sombreiro negro, a terceira pola dereita (1980).

Despois da introducción, vou dicir como fago as miñas endibias:

 Primeiro cocíñoas ao vapor na ola rápida. Deixo que escurran ben toda auga, mesmo as prenso un pouco. 

Logo preparo a besamel con duas culleradas de aceite de oliva. Deixo que quenza ben o aceite e engado media cullerada de fariña de espelta integral, media de espelta blanca e uns poucos flocos de aveia porque me gusta introducir a avea na dieta. Teño o leite prequentado e vou engadindo e remexento sen parar ata que se mesture ben todo e parezan papas. Ahí engado o queixo relado, (catro queixos), noz moscada, sal, pementa moída,  a peituga de pavo natural cortada  e as endibias cortadas. Mesturo todo ben e poño na fonte do forno acabando cunha capa do mesmo queixo e ao forno ata que dore por enriba.

As endibias son unha verdura moi depurativa e fan sentirse moi ben despois de telas comido. Non son nada pesadas. A min gústame o sabor amargo tanto das endibias como dos espárragos, alcachofas, grelos...

E velaí o resultado! Listo para comer!

Adicado a Manuel Vázquez, grande fan dos Iron Maiden, unha banda do East End de Londres que tocaba nos pubs que eu frecuentaba naquela época e que se os vin, pasáronme desapercibidos!