Gústanme os lugares onde se dan ben as laranxeiras e limoeiros. Eso siñifica que o clima é mais suave que no lugar xearento no que habito e onde nen os mazaeiros aseguran colleita cada ano.
Estando de visita nun destes sitios, unha amiga, agasalloume cunhas poucas laranxas do seu laranxeiro. De contado, pensei facer con elas a compota que tanto me gusta, sobre todo a de laranxas amargas.
Pois foi chegar de volta e acometer a laboriosa tarefa de convertilas en marmelada que me ocupóu case a mañá enteira porque aínda que é sinxela, leva tempo preparar as laranxas, para espilas das capas de pel que a protexen. Primeiro quitarlle a mais externa coidando que non leve parte branca. Logo pelar a parte branca pra deixar a laranxa que se vai compotar, cortar a pel exterior en xuliana moi miudiña para engadir ao resto...
Eu empreguei azucre integral de cana e por eso saíron cunha cor mais oscura que as que se ven no video. Pareceume unha receita axeitada e doada de facer, ben explicada paso a paso e así fun levando a cabo a elaboración sen poder facer outra cousa nesas tres ou mais horas que me levóu.
Tamén leva tempo preparar os tarros que deben ir esterilizados e coas tapas en bo estado. Pero o resultado é compensador e tratase dun producto natural, ecolóxico e con pouco doce. O sabor quedou moi gustoso. Fará as delicias das miñas torradas do almorzo ou para acompañar cun pouco chocolate negro á hora do café...ou mesmo para engadir a algún prato salgado ou rechear un bolo.
E aquí termino, coa compota xa entarrada para gardar e ir comendo ao longo do ano 2022.
Deixo a foto dos tarros, boca abaixo. Deben permanecer así vintecatro horas para logo gardar na despensa. Facendo o vacío deste xeito mais económico porque, outra maneira sería cocelos a baño maría media hora. Pero en tempos de aforro enerxético hai que miralo todo.
Até a diabetes se ri, lol
ResponderEliminarAspeto delicioso
.
Saudações amigas
.
Pensamentos e Devaneios Poéticos
.
Ola Bea! Na miña casa laranxeira non temos, pero si mandarineiro e limoeiro. A receita parece sinxela, pero a preparación dos ingredientes como dis é moi meticulosa, e debe dar o seu traballo. A combinación de laranxa con chocolate encántame. Ten que estar de vicio!
ResponderEliminarNa elaboración de conservas non teño moita experiencia. Só fixen unha vez castañas en almíbar, que estaban riquísimas. E mermeladas e compostas teñoas feito pero para consumir a curto prazo.
Pois agora co traballo xa rematado, só queda desexarvos bon appetit!
Pois bo traballiño fixéches.Eu fixen un ano e anque non lle quitéis a parte branca,soupome moi ben. Ten que estar riquísima! Bo proveito!!!N
ResponderEliminarQue rica ten que estar, eu teño un botiño caseiro que me regalaron a semana pasada.
ResponderEliminarGrazas polo relato, sempre aportando ben facer. Agora, a disfrutar dela😋.
Que aspecto óptimo.
ResponderEliminarBjs, bfds
fELICITACIONES QUE MARAVILLA
ResponderEliminarmI PREUNTA ES ¿SE PUEDE SEGUIR LOS MISMOS PASOS Y HACERLA DE DURAZNOS?
mIL ABRAZOS
¡Qué buena idea hacer estas mermeladas de naranja,! estimada Beatriz. A mi me encanta, igualmente que la de piña. Pero si te tomó toda la mañana, ufff...ya me parece mucho trabajo, aunque presiento que valió la pena, sobre todo porque te van a durar mucho tiempo. Un abrazo.
ResponderEliminarGosto muito de compota, de qualquer sabor ou fruto.
ResponderEliminarE esta de laranja, tem um aspeto delicioso!
Excelente partilha aqui nos deixas.
Votos de um excelente fim de semana, com muita saúde!
Beijinhos, amiga Beatriz, com carinho e amizade.
Mário Margaride
http://poesiaaquiesta.blogspot.com
Querida amiga Beatriz,
ResponderEliminarEsta publicação me fez recordar até dos olores das saborosas compotas que minha saudosa vó Lourdes fazia, mulher boníssima e doceira de mão cheia.
Beijos e bom final de semana!!!
Considero que muy sabrosa, Beatriz, ha de estar esta compota que nos realizas de naranja, con toda la habilidad y el proceso adecuado, del cual, tomo nota sobre todo de ese vacío logrado, al poner los botes boca abajo.
ResponderEliminarUn abrazo
cual es la diferencia entre compota y mermelada?
ResponderEliminarUma boa ideia, já muito antiga, de conservar os frutos mais tempo e que, para além disso, tem um paladar agradável.
ResponderEliminarNunca fiz, mas gosto.
Boa semana, amiga Beatriz.
Beijo.
Aqui estou eu cheio de mal-intenção.
ResponderEliminarEsconde o mel que eu estou chegando,
ou... já sabe....
Beijos e risos, muitos.
Bia, adoro você.
Olá Beatriz,
ResponderEliminarPassando por aqui, para comer um pouco de compota, rsss, e desejar uma ótima semana!
Beijinhos.
Mário Margaride
http://poesiaaquiesta.blogspot.com
La preparé me quedo deliciosa La como ahora todas las mañanas con mantequilla y tostadas
ResponderEliminarGústame a compota, mais nunca probei a de laranxa. Ti convidas a facelo
ResponderEliminarDeve ter ficado uma delícia, a julgar pela foto final. Mas o que também acho delicioso, Bea, é a tua forma original de nos trazer as receitas! Muito boa! Meu abraço, amiga; boa semana.
ResponderEliminar