HORTA XARDÍN

 

As flores do meu xardín

Dan un toque de alegría

Hainas de variadas cores

Os insectos nelas liban

Poucos coidados me piden

Vístense de primavera

Cando elas o deciden

Acompañan cada día

Son parte da familia

Fágome fotos con elas

Agardo o seu esplendor

Tomo delas o mellor

E séntense agradecidas

Fai anos que plantei algún espárrago e naceron e asomaron cada ano, sorprendéndome coa súa rama xa ben lucida que serve para acompañar un ramo de rosas pero nunca vira o espárrago que é o que vale para comer. Por iso me emocionei tanto ao ver iste tan louzán e nono quixen cortar. Espero que cada ano nazan máis e así poder comelos.

Vese que a chuvia ten as súas bondades coas plantas. Outros anos non conseguía unhas alcachofas tan grandes e sans. De seguida collían pulgón porque sobra dicir que non utilizo químicos na miña horta.

Xa non me  da por plantar cousas novas como facía antes. Cada vez  planto menos pero como as plantas son sabias, elas mesmas se perpetúan. Así nacen soas as espinacas, as acelgas, o apio, mesmo as patacas cando quedan na terra de un ano para outlro, e as leitugas tamén, nacen pero so as de folla de carballo que non collen ningún becho e son moi sans.

Ó pasar o meu dedo pola túa pel

podo esclarecer a fermosura que

gardas do outro lado de ti.

Sonia Melón

Esta mañá, ao levantarme e dirixirme á cociña, atopei a fiestra algo abafada pola diferenza de temperatura interior/exterior. Pasei un dedo para ver e saíu unha figura que me lembróu algo un tanto erótico.

Publiqueina no Facebook para dar os bos días e sorprendeume o comentario dunha amiga que sabe ben de xanelas e de falar coas cousas e deixo o que escribíu, debaixo da foto. Igual, se continúo, sae un poema!

Na miña horta, non so hai flores e plantas comestibles, tamén hai amor. Moito amor e tolerancia. Moito amor e amizade. Moito amor e fidelidade. Compartir é posible!