www.leriasdebea.blogspot.com

Translate

sábado, 2 de decembro de 2023

THE TWELVE DAYS OF CHRISTMAS

    Fai anos que deixei a docencia, pero aínda gardo traballos do meu alumnado. Historias que lles fixen escribir en inglés para un concurso e que tratarei noutro post en breve, cadernos moi ben coidados e organizados que sempre me chamaron a atención, experencias de intercambios europeos...

Cando subo ao faiado para facer unha escolla das cousas que teño que ir tirando... sempre dubido e moitas delas voltan ao sitio que ocupaban. Tal é o caso destes cadernos e historias.

Como hoxe é o primeiro de decembro e comeza o Advento, co seu almanaque tradicional, teño á man unha panxoliña en inglés que traballamos en diferentes formas, escenificandoa, debuxándoa, cantandoa...

Neste caderno quedou testimuña da prezada panxoliña, unha das miñas favoritas por ser moi repetitiva e didáctica na aprendizaxe dos números ordinais e de vocabulario diverso e que, no seu día, pedínlles que a debuxaran e escribiran nos seus cadernos.



Agora, xa non celebro o Nadal pero iso non quita de que me goste escoitar panxoliñas, sobre todo as que están en inglés, xa que no mundo saxón, son perseverantes no tema de  gardar as tradicións e vivilas cada ano con todo ise sabor que eles e elas lles poñen. E a min, sempre me durará o recordo de ir recoller ao meu neno de curta idade ao aeroporto de Santiago, por estas datas, e despois dun tempo separados, o que mellor podía unirnos mentres eu conducía, foi escoitar os Christmas Carols no cassette do coche, e él aconchegadiño a mín. Un doce momento que a vida nos brindóu!



E como non podía faltar o meu turrón artesan feito por mín, deixo aquí constancia de que saíu absolutly delicious!  



E para que non sexa the only one non vou menosprezar os cookies, sen gluten, que preparei onte.



Bolachas sen gluten

Cómense dun tirón.

Unha pide por outra

e con viño do Porto

navegan a toda vela.

Sabor vainilla/canela

cun toque de laranxa

e mango deshidratado.

Fornada tras fornada,

teño para a tempada.

15 comentarios:

  1. Certamente ese caderno é digno de gardar, unha marabilla, satisfacción para a vista.
    Ás veces os faiados non teñen trastos precisamente.
    Que dicir do turrón e das bolachas, aiii, es unha artista da cociña e dos sentimentos, aperta fonda e que eses recordos nunca falten nin do faiado da casa nin do da memoria 😘👏🏻

    ResponderEliminar
  2. Fermosa e añoradas fechas as que se aproximan, todo volve.
    Inda que os doces, almanaques, achegannos as datas que dome con ese intre no que o teu filo viaxou xunto a Ti arrecunchadiño como dis Ti, eso queda aí para a vida.
    Ise anuncio de :Vuelve a casa vuelve, por Navidad!

    ResponderEliminar
    Respostas
    1. Xusto estaba pensando en engadir " Vuelve a casa por Navidad" cando acabo de lelo no teo comentario.
      Os comentarios sempre aportan , por iso os agradezo inmensamente.
      Grazas ás dúas, Sonia e máis ti.
      Apertas

      Eliminar
  3. Estimada Beatriz, que bonito es recordar con esa nostalgia de lo fértil que todo en su día emergía con esas connotaciones propias de la circunstancia. Gracias por compartirlas acompañadas de esos manjares que la navidad dulcifican.
    Un fuerte abrazo

    ResponderEliminar
  4. Excelentes recordações foste buscar ao baú das memórias. Lindos trabalhos dos teus alunos.
    Excelente partilha, amiga Beatriz!
    Votos de um excelente fim de semana.
    Beijinhos!

    Mário Margaride

    http://poesiaaquiesta.blogspot.com

    ResponderEliminar
  5. Thank you for visiting my blog. No, my husband and I do not own property in Plymouth Massachusetts. That is my brother in law's cottage. Dave and i (my husband) live in Albany New York area...the Capital Region between the city and Saratoga Springs which I'm sure you've heard of. We are about 45 minutes south of my beloved Adirondack Mountains where I hike all year round except the months of Dec/Jan.

    I'll be back to visit!!

    ResponderEliminar
  6. Tanto as guloseimas como as lembranças dos trabalhos realizados pelos teus alunos são “apetitosas”.
    A vida é cíclica, minha amiga Beatriz. Saber lembrar, é coloca as coisas em seu devido lugar e isso é algo realmente valioso, porque, o que ficou para trás não são momentos descartáveis, mas sim, são narrativas de vida e histórias para serem contadas.
    Beijos e bom começo de dezembro!!!

    ResponderEliminar
  7. Bea,
    Você sempre com essas
    maravilhosas publicações
    recheadas de beleza,
    de histórias lindas e de
    comidinhas deliciosas!
    Bjins de saudade.
    CatiahoAlc.

    ResponderEliminar
  8. Qué ternura haber guardado esos trabajos de alumnos. Buena pinta tu turrón, sin duda.

    Un abrazo

    ResponderEliminar
  9. linda historia e lindo post desejo um feliz domingo bjs saude

    ResponderEliminar
  10. Belas recordações aqui nos partilhas, amiga Beatriz.
    O mês de Dezembro tem esta magia do Natal, com belas músicas.
    Votos de uma feliz semana, com muita saúde e paz.
    Beijinhos, com carinho e amizade.

    Mário Margaride

    http://poesiaaquiesta.blogspot.com

    ResponderEliminar
  11. Que fermoso, Beatriz!!! Ti gardas os traballos dos teus exalumnos e eles de seguro que te gardan a ti no seu recordo🥰😘

    ResponderEliminar
  12. Hola, Beatriz. Me voy a meter donde no me llaman, pero has pensado alguna vez en devolverles a tus alumnos esos cuadernos que tienes de ellos... Lo podías hacer como regalo de Papá Noel, y seguro que se volverían locos de alegría, y les traerías seguro, bonitos recuerdo de su niñez. Es una sugerencia.
    Buena pinta tienen ese turrón y esas galletas...se me hace la boca agua, ya que soy muy goloso.
    Un abrazo, apreciada amiga.

    ResponderEliminar
  13. Boas noites Bea:

    A maioría das veces os recordos e os sentimentos que gardan teñen maior valor para nós que calquera das cousas que se podan mercar por un elevado prezo. Ou así tamén me pasa a min. Téñenme emocionado polo meu aniversário unhas palabras bonitas e sinceiras escritas nun sobre, a modo carta, e nembargantes ó agasallo que me daban despois, con valor económico, non darlle demasiada importancia. O valor sentimental para min está por riba do valor económico, e eses cadernos teñen moito mérito e moito valor, e son moi importantes, por iso se me permites un consello, che diría que non os tirases nunca. Pensaches que igual a algúns do alumnado de por aquel entonces lles faría ilusión reencontrarse con eles?

    Eu conservo algún caderno do colexio, vellos exames que nos entregaran a finais de curso, e un libro de debuxos, e faime ilusión velos despois de tanto tempo. Ver a miña caligrafía de entón, como escribía, como debuxaba...

    Hai un debuxo que lle teño un especial Carino. Saíramos do colexio debuxar un carballo que estaba no campo, e que segue a estar, e o meu fóra dos mellores da clase. Ata estou por enmarcalo para que non se deteriore. Tamén recordo un texto meu que elixiran para o periódico que se facía no colexio, ía no prólogo. Encargárannos ao alumnado do meu curso escribir un texto sobre a lectura e entre todos fora elixido o meu. Aínda o recordo, pero ese si que non o conservo, e gustaríame. Unha mágoa ...

    Con respecto ao nadal, curiosamente acabo de ver que publican un libro que recolle, entre outras cousas, tradicións pagás de nadal galegas.

    Heiche pasar o enlace por privado.

    Un bico, amiga.

    Iria

    ResponderEliminar

Grazas por comentar, por empatizar e por vir en son de paz.