XARDÍN POLINIZADOR

Os ceos aclarándose ao meu paso por terras de Fonsagrada (Lugo). Se fixera o día de onte, non emprendería hoxe esta viaxe. Pero todo estaba a favor!

Chegar a Negueira de Muñiz, na mañá de domingo non me resultóu inquedante. Escoitando Radio 3 e os avatares das guerras e dos éxodos que orixinan, na voz dunha xornalista gráfica, fixeron o camiño curto e entretido.

A aldea estaba deserta. Só este can axexaba con curiosidade meticulosa e atención máxima o que escondía a árbore. Non cheguéi a sabelo.

Mais, o sitio ao que me dirixía eu, non era en Negueira de Muñiz vila, senón nun lugar deste concello, chamado Penadanogueira, ao outro lado do río Návia. Con toda a sorte do mundo, saíu dun aloxamento un coñecido amigo que tamén ía ao mesmo sitio. Grazas a él, que me levóu, puiden chegar sen dificultade. 

Unha aldea abandonada e medio derruída na que algúen puxo os ollos, a ilusión e un proxecto. 

Con axudas oficiais, restauróu unha destas casas, con moito terreo arredor, enfocada a levar a cabo un estudo medioambiental para a preservación dos insectos polinizadores.

 

Case un cento de personas chegadas de León, Galiza, Asturias, Madrid...e otros lugares, asistimos á presentación da GUÍA DO XARDÍN DE POLINIZADORES, con ilustracións do famoso pintor internacional Fernando Fueyo.

O Xardín, está divido reutilizando as antigas madeiras da casa, facendo bancais con aromáticas, con comestibles, árbores froiteiras e forestais.

Ubicado na ladeira dunha das montañas por onde, ao fondo, se pode ver o río Návia, moi baixo nesta época por falta de chuvia.

Lugares aveirados e acolledores rodean a casa, onde non faltan pequenas lagoas artificiais e árbores de sombra.

Como en toda inauguración, non podía faltar o icono que presida este xardín, en homenaxe a Fernándo Fueyo, que pintóu bolboretas e outros insectos.

Como en todo evento, non podía faltar a música. Aquí temos a Míni Rivas, un ex de Fuxan os Ventos e da Quenlla, lembrándonos cantigas populares galegas.

E pola parte asturiana,  Paula e Xuacu Amieva, que nos ofreceron variadas interpretacións con distintos instrumentos, como gaita, pandeiretas, flauta e birimbao, sen esquecer a música irlandesa dos Chieftains.

Rematando cun delicioso xantar in situ, ao aire libre, onde non faltaron empanadas, tortillas, queixos e outros compangos, doces de sobremesa, todo de elaboración caseira, como o  viño autóctono de uva "branca lexístima"  que tivemos a oportunidade de degustar, que non de mercar, porque estaba esgotado debido a recente festa do viño que tivo lugar fai pouco.

A guía aínda nona encetei, pero promete amor, poesía, empeño, soño cumprido e moitas imaxes a toda cor, do artista Fueyo.

O RURAL ATRAE!

Návia é unha deusa

Návia é unha vila

Návia é un río

Návia é a miña neta

Návia é unha cantiga

 

Návia, canción sobre un poema de Toño Núñez interpretada por Asubío