Coas asociacións Amigos do Patrimonio de Castroverde e Pasada das Cabras de Burela iniciamos un percorrido dende Castroverde, seguindo o Camiño Primitivo, o mais antigo camiño a Santiago de Compostela e un dos mais populares a día de hoxe polo seu interese paisaxístico e por ser un dos mais rectos, e dicir, que non se anda con rodeos, aínda que sí, ten algúns tramos desviados do orixinal.
Non era a primeira vez que o andivemos nin será a última, agardemos!
Para mín, é sempre novo porque cando imos en grupo apenas me fixo por onde vou, de tal xeito que non consigo aprendelo por min misma e eso cáusame problemas se intentara facelo en solitario, claro que ten indicacións pero eu son tan distraída que, as veces, collo por onde non é.
De todos modos, non sempre se ven as cousas da mesma maneira, ao igual que podo ler un libro que xa lera no pasado e non me soa de nada, igualiño que se fose a primeira vez.
Pois igual me ocurre cos sendeiros.
O mais interesante que temos neste traxecto é Soutomerille. Ali consérvanse, medio en ruínas, un pazo, unha igrexa e un cemiterio todos eles de un grande valor histórico e patrimonial.
O cemiterio so ten tres panteóns. Considérase un dos mais pequenos de Galiza. O seu estado de conservación é bastante aceptable.
A igrexa é prerománica e de orixe visigótica ou mozárabe a xulgar pola fiestra con arcos de ferradura. Foi reformada en 1619 segundo a inscripción que hai sobre a porta e tamén se conserva bastante ben. Non está en uso. As poucas casas que formaban esa parroquia foron desaparecendo, como o irán facendo tantas outras da nosa Galiza despoboada que xa se convirten en aldeas pantasma.
Unha propiedade que aínda conservaba algún alpendre foi mercada por un paisano de Valladolid. Está situada xunto a un río e unha canteira de area que deixóu zonas lacustres ao seu redor e o novo propietario considera que a auga acadará prezo de ouro no futuro, polo que coida fixo unha boa inversión.
Despois de admirar estas reliquias do pasado e de darlle honores a un castañeiro centenario que se conserva perto da igrexa e que tivo mellor sorte co seu compañeiro que caéu e agora convertíuse en monumento xunto ao albergue de peregrinos en Castroverde e non por arte de maxia, senón polo empeño que puxo a Asociación en que así fose.
Logo dun traxecto por lugares idílicos e outonais entre prados e carballeiras, chegamos a unha pousada de peregrinos: A Pociña de Muñiz, onde nos agardaba un café de media mañá e petiscos variados caseiros que degustamos con sumo placer alí no porche e espaciado curral que fora antano e que garda lembranzas dos apeiros utilizados na casa labrega galega.
Despois dese alto no camiño e de agradecer a deferencia que tiveron con nós, continuamos o camiño ata final de ruta, onde nos agardaban os autobuses que nos levarían de volta a Castroverde e a outros a un restaurante de A Fonsagrada onde degustarían un auténtico cocido galego.
Banda de gaitas Zucurrundullo (Castroverde)
