www.leriasdebea.blogspot.com

Translate

xoves, 20 de maio de 2021

POLO MUNDO CON AMOR

 



Despois de pasar dous días na compañía das miñas adorables netiñas, que correron ata o meu carro cun debuxo cada unha para recibirme, de dar paseos longos pola aldea, ata Silvaredonda, onde hai un parque infantil medio derruído, de xogar ca gatiña que elas xa viran noutra ocasión e que estaba alí para elas, dócil e con ganas de mecos, da volta á casa por un camiño do monte, con eucaliptos e outras árbores das que fomos falando todo o tempo, e do paseio da horta de Xosé, que fixo un espantallo que xira co vento e ten un parachuvas que é o que lle serve de veleta...e que intentei filmar facendo o xiro pero non deu. Despois de moitos abraços, de ver xuntas os debuxos animados en inglés, na tablet... despois de tudo iso tan bon, regreso ó meu lugar co corazón cheo de ledicia e coas baterías cargadas por moito tempo, 

Tampouco esquecín ver o mar rianxeiro, pasear pola praia e sentir esa brisa madrugadora e o sol aquecéndome. Un percorrido completo polo porto, cruzando a vila, deténdome no mercado do mércores e visitando unha amiga.

Hoxe, apareceu un día de sol que me levou sen demora a facer o meu paseo con Nóa, sentir cucar o cuco, ver a herba cortada en  ringleiras simétricas, arrecender o seu cheiro, ver as terras sementadas e ollar ó ceu azul e limpo de fumes... 


Din que as revolucións, por algo empezan. Eu noto, que dende que empezóu a pandemia, o ceo está mais limpo. E outras cousas boas están pasando, no medio de moitas menos boas. O mundo non pode estar ao gusto de todos pero o que sí está claro é que temos que salvar o planeta.

Onte foi o día mundial das abellas. Eu non son de días D que conviden a consumir mais da conta, pero sí os que axudan a coñecer e concenciar sobre temas que son importantes.

As abellas é unha especie amenazada como tantas outras. Sen elas, non teríamos algo tan bo como é a froita, o mel...

Por todo iso, é urxente que poñamos remédio ás ameazas que fan que desaparezan seres que nunca mais voltarán a existir. 




 



19 comentarios:

  1. Não sabia que as abelhas tinham o seu dia...
    A pandemia diminuiu de facto a poluição. Mas ela já está a aumentar, basta ver o número de aviões que cruzam os céus que está a aumentar a cada dia.
    Uns dia com os netos enchem a alma. Depois disso, é a saudade...
    Continuação de boa semana, amiga Beatriz.
    Beijo.

    ResponderEliminar
  2. Primero felicitarte por ese encuentro tan amable con ellas. Esos dibujos y ese gato me parecieron encantadores. Sí, las abejas están muy en peligro. Si nos nos espabilamos a protegerlas tendremos un problemón.

    Un abrazo

    ResponderEliminar
  3. Publicação que direi didática. Será que sendo hoje dia das abelhas lhes posso dar os parabéns? Claro que estou a brincar
    .
    Abraço fraterno
    .
    Pensamentos e Devaneios Poéticos
    .

    ResponderEliminar
  4. Olá, Beatriz!
    Que maravilha de texto! Diria ainda mais. Uma excelente crónica, deste tempo fantástico e bem passado junto de quem mais gostas.
    Também não sabia sobre as abelhas. Agora sei um pouco mais.

    Parabéns minha amiga.
    Gostei muito de ler.

    Beijinhos, e continuação de ótima semana!

    ResponderEliminar
  5. Hola Bea.

    Hay que visitar más a esas queridas nietas. Por que son la razón de seguir viviendo y siguiendo hacia a adelante con con el corazón contento y las pilas cargadas. Por lo que nos transmites. Has disfrutado super bien. Hicisteis muchas cosas juntas y todo lo que os queda. Vendrán divinos momentos.
    Los nietos aprenden de sus abuelos y los abuelos vuelven a recordar la niñez junto a ellos.
    Pues sí, el planeta tierra hay que cuidarlo y conservarlo más. Y hablando en plata. Que no echen tanta mierda y mantenerlo limpio. No cuesta nada echar lo que no necesitamos a los containes de la basura. Por que estamos hartos y cansados de hacer todo lo mejor, posible pero como no todos son del mismo pensar, pues cada cuál hace lo que quiere con la basura que les estorba les cuesta meterlo todo en una bolsa y después a la papelera. Sí cada vez que se sale a la montaña a comer unos bocadillos, unos refrescos lo correcto es ir al cubo de la basura.
    Mantener el medio ambiente más sano y fluido. En fin yo no puedo cambiar el mundo. Pero si que se podría tener más sentido.
    Un abrazo de buenas noches y gracias por dejarme tu comentario.
    Hasta mañana 😴🎶🎶🎶🎶

    ResponderEliminar
  6. A minha mulher e as minhas filhas, se vêm uma abelha, fazem uma fita terrível!! :))
    Bfds

    ResponderEliminar
  7. ¡Cuánta razón tienes, Beatriz! a mí también me preocupa que las abejas dejen de existir. Yo adoro la miel...Parece mentira que el hombre no se percate del mal que está causando al planeta, es como si no pensaran, como si no tuvieran ni rastros de inteligencia. Gracias por tu interesante texto. Un abrazo.

    ResponderEliminar
  8. Me gusta la claridad con la que hablas y explicas tus miedos metidos dentro de tu alma
    Gracias por compartir lo que eres y sientes

    ResponderEliminar
  9. Qué mejor plan que pasear con tus nietas...eso no tiene precio verdad? El sol sale y el campo e llena de pequeños seres que vestidos a rayas polinizan y dan la vida que nos rodea. Hace años, cuando se comenzaba a hablar del desorden que causamos a la Tierra, escuché-aunque no sabría decirte quién lo dijo- que el día que las abejas desaparecieran este planeta dejaría de ser lo que es y moriría.
    Espero que seamos capaces de conservar el hábitat fundamental de estos amigos melíferos y propagadores de vida.
    Un abrazo.

    ResponderEliminar
  10. Queridiña miña, ainda foi agora que lin.
    Entrañable, esas netas teñen unha riqueza que non se merca. A salvación planeta depende de xente con ollos como os teus. Graciñas por estas lerias que nos entriquecen por dentro.apertas!

    ResponderEliminar
  11. Ola Bea. Que ben sentan as escapadiñas para saír da rutina, e se son para gozar de tan boa compañía nin que dicir! Últimamente ando algo máis ocupada por temas laborais, pero a ver se poido tamén facer esa escapadiña pendente para facerche unha visita. Resultoume curioso o do espantallo que xira co vento. Mágoa que non puideses facer ese vídeo, gustariame velo!

    ResponderEliminar
  12. Avó "babada" a fazer "uma" Redacção Escolar com sentimento só comparável ao das suas netinhas. Afinal, este tipo de viver/sentir é comum e particular em cada Vovó.
    Sou vuvú e entrei neste passeio (se o permites) com muito gosto.
    Felicidades.


    Beijo
    SOL da Esteva

    ResponderEliminar
  13. A sua publicação louva o convívio familiar e alerta para a defesa do ambiente,
    Nunca é demais alertar para essa preocupação. O que seria dos seres humanos sem o equilíbrio ambiental e a riqueza da biodiversidade!?
    Abraço amigo.
    Juvenal Nunes

    ResponderEliminar
  14. Bea,
    A natureza é plena
    e sua publicação uma
    delícia de ler e
    compartilhar.
    Bjins
    CatiahoAlc.

    ResponderEliminar
  15. Bom vim no seu cantinho. Bom compartilhar. Bjs querida

    ResponderEliminar
  16. Seguro que pasaste un gran día muy gratificante con tus nietas, ¡Qué alegría verles! Siempre llenan la casa, cuando ellos están parece otra cosa, con sus risas, juegos...
    La pandemia como bien dices amiga Beatriz, ha servido entre cosas, para darle un pequeño respiro a nuestro planeta tan castigado por la hostilidad del ser humano.
    De las abejas que te voy a decir que no sepas tú. Los japoneses ya están inventando artilugios para poder polinizar debido a la escasez de abejas. No tenemos perdón, realmente no sé qué mundo les dejáremos a nuestros nietos.
    Un placer leerte.
    Un abrazo y buen fin de semana.

    ResponderEliminar
  17. Querida amiga: Tus letras en gallego son siempre una caricia para mí.
    Cada vez que te leo y, sin apenas darme cuenta, me traslado con la imaginación a mi tierra y me dejo llevar por el verdor de sus campos, los helechos y eucaliptos que tanto echo de menos en estas tierras.
    Sé lo que se siente y te entiendo cuando hablas de tus nietas, algo parecido me pasa con los míos, su cariño hace que se recarguen mis pilas y siga contenta por este camino que no deja de tener espinas. Y cambiando de tema...
    El afán de producir lleva al agricultor a utilizar pesticidas, hay plagas malas que perjudican los sembrados y es necesario exterminarlas, pero lo que es bueno para una cosa perjudica la vida de esas abejas que, calladamente, nos proporcionan algo inimitable, esa miel que no tiene fecha de caducidad y que endulza nuestros postres y comidas.
    Antes, en primavera, veía muchas libar por las flores, hoy brillan por su ausencia, es más, he llegado a tener unas colmenas,sólo tres, pero un año no me digas lo que pasó que se nos murieron todas, de esto ya hace tiempo.
    En cuanto a mi receta, está buenísima gratinada, aprovecha los restos que tengas por la nevera y verás que haces algo mágico y sabroso, con arroz es todo un triunfo por lo rico que está.
    Cariños y buen fin de semana.
    kasioles

    ResponderEliminar
  18. Bea,
    Outro dia só passei
    aqui.
    Eu estava com a cabeça cheia de
    trabalho.
    Mas domingo é o dia
    que gosto de ler com calma,
    como fazia com o jornal de papel.
    Agora domingos
    Eu leio os blogs.
    Eu sei como deve ter sido bom
    estar com suas garotas.
    E você, onde quer
    que vá,
    tira impressões e compartilha conosco
    (seus leitores).
    Fazer isso
    nos carrega junto e nos enriquece.
    Muito grata.
    Bjins de domingo.
    CatiahoAlc.

    ResponderEliminar

Grazas por comentar, por empatizar e por vir en son de paz.