UN DÍA DE CRUCEIROS

Un domingo de indulxencias! A primeira: non atopar apenas coches na estrada a esas horas da mañá. Logo, percorrer a zona histórica de Lugo na mais absoluta tranquilidade, sen xente, sen comercio. So o arte en exclusiva para quenes nos pasara desapercebido tantas veces de incursións apuradas no mundanal ruído sen reparar na beleza dos obxectos que vinculan o humano co divino. Pois sí, con espesa névoa na zona de Lugo e sol radiante onde eu moro, así deu comezo este percorrido polas cruces de pedra cun simbolismo relixioso para min un pouco descoñecido tamén, que invocan o pecado e a  maneira de ser perdoado. Nestas excursións Terras de Auga e Cultura, hoxe estaba previsto o roteiro dos cruceiros. Comezando polos de Lugo cidade e logo polos arredores da capital.
 Este é a parte de arriba na que se poden observar unhos anxos moi ben esculpidos. O fuste ten os símbolos da paixón. O Capitel amosa os principais atributos para a salvación: deus e a sabiduría simbolizada por esa especie de pergamino que se enrola nos extremos e a figura central, a divinidade. Foi mandado construir pola familia da casa que se ve ao fondo e non se sabe ben se foron os canteiros carboeiros, dado que a marca deses canteiros é o rombo cas catro boliñas a cada lado, ou se foi un carpinteiro que tamén se supón que fixo o San Antonio co Neno que se atopa dentro da igrexa. 

  

 Cantas veces non aparquei na Praza Dinán, frente ao Cuartel da Garda Civil e non reparei neste cruceiro que foi realizado por un arquitecto que fixo outras obras en Lugo, Manuel Mayo e ten simboloxía bretona nos escudos situados na base.
Estes cruceiros acostuman ter a imaxe da Virxen na parte posterior e de santos nos laterais. A Virxe empezóu a ter protagonismo a partires do século XIV xa que antes estaba totalmente ausente. Pero ahí cobra importancia como intercesora ante Deus para que se nos perdoen os pecados. O Cristo dos cruceiros simboliza a morte pola salvación da humanidade pero como voltamos a pecar unha e outra vez, están ahí para que reflexionemos, recemos, nos arrepintamos e de ahí que rezando diante deles gánanse indulxencias para sair do purgatorio no que deben atoparse a maioría dos humanos, porque hai que ver, que somos pésimos no comportamento e erre que erre.....
Co Gadis, ao lado,
Coa biblioteca a un paso, e nunca reparei nél, ca presa que sempre levo. Pódese dicir que hoxe redescubrín Lugo noutro  nivel, no relixioso e artístico tamén. Éste é do memo autor que o anterior. Ao seu Cristo fáiselle a cruz algo cativa. Caracterízase pola barba, o pelo rizado e tamén polas bases que teñen tres escalóns

Xunto ao Museo Provincial, nun xardín do propio Museo, atópase este cruceiro. É un xardín que case sempre está pechado. Alí pódense ver obras de varios escultores modernos, como Paco Pestana e outros. O Cristo deste cruceiro é unha figura un tanto simple, case como un boneco e a Virxe outro tanto.

 Non vou seguindo orde de percorrido así que éste é un dos que vimos ao final do día alá por San Salvador de Muxa. É un cruceiro que non ten figuras, tipo irlandés, polo círculo insertado na cruz. Aquí non aparece o significado de pecado senón da cristiandade, do sol. Podería considerarse pagano?
Aquí vemos un cruceiro que pertence a unha casa que tamén ten unha capela adosada á palleira e que tamén queda nas proximidades da cidade de Lugo. Os cruceiros acostuman estar nos cruces de camiños, nas prazas, nos entornos de igrexas. Este atópase na zona de Ombreiro, Lugo.
 O cruceiro da Praza de Santa María (Lugo) xunto a Catedral, estaba no meio da praza pero foi transladado a un lado para facilitar o aproveitamento da praza para outros usos. É obra de Manuel Gómez Román. Éste encóntrase xunto a unha capela que hai perto de Augas Férreas e ainda se conserva o camiño antigo e algunhas casas con aspecto de casas de aldea. Ten imaxe de santo no fuste