De vez en cando, os que vivimos no rural, votamos en falta o poder darnos un paseíño cultural polas cidades. Alí está todo. Si, está todo pero a un alto prezo, e nono digo polo custo da entrada, senón por ter que aturar a vida de cidade. É, non cabe dúbida, un cambio un tanto brusco pasar dun meio tranquilo, a outro axitado e cheo de ruído, xente, coches....Pero paga a pena cando se pode disfroitar de algo tan singular como a mostra de refugallos que ofrece SKELETON SEA nun dos museos de A Coruña. Trátase de esculturas de distintos animais do mar feitos a base de lixo que se atopa nas praias, procedente de cemiterios de lixo espallado e remuiñado nos océanos e que acada as ribeiras sen que ninguén o limpe e supoñendo un perigo para animais que se alimentan nas praias como o albatrós. Esta especie está en perigo de desaparecer xa que o alimento que vai parar ás súas crias son restos de basura marítima que é confundida con alimento.
Outra interesante mostra no MAC de A Coruña é a do xaponés Takeshi Shikama, LOS MURMULLOS DEL BOSQUE, e que son fotos que él mesmo revela cunha técnica moi propia e singular, que crea o efecto de seren feitas a carboncillo e que son dunha cor tirando a sepia, como gastadas polo tempo e algo borrosas. Esta mostra é de fragas de distintos sitios do mundo, entre eles, a nosa terra, Galiza.
Hai fragas de Castroverde, de Baleira, de Pol, da Fonsagrada ....
Tiven a oportunidade de coñecelo personalmente na miña casa e sentíame devota a ir ver a súa mostra e rendirlle unha merecida homaxe por ter vido dende o Xapón, a estas aldeas galegas a coñecer a nosa realidade paisaxística e que nós tan pouco aprezamos, mesmo desprezamos, ao querer semiar os nosos montes con árbores como o eucalipto.
Para aprobeitar ben o tempo tamén vin unha obra de teatro de temática actual, e de toda a vida, coido eu, das relacións de parellas casadas, dos conflictos da vida en común e que nalgúns casos levan á violencia doméstica, por desgraza, tan frecuente nos tempos que nos toca vivir.
Deixo algunhas fotos de todo esto e fago balance da miña inmersión urbana con saldo positivo, pois non gastei os cartos todos que levaba xa que unha xaqueca acaboume coas ganas de ir de tapeo.
¡Ola, Bea!!!
ResponderEliminarAmiga, fixeches unha viaxe ben bonito pelo mundo da cultura; sempre un museo nos ensina mostras fermosas tanto do antigo, como do contemporáneo.
Chámame a atención e quedo admirada das figuras que se fan do lixo que recollen das praias.
¿O ser humano, non se dará conta do dano que fai tirando o lixo onde non debe? Sendo gratis reciclar... Debe ser a comodidade ou moita falta sentido común.
Ben amiga, so sinto a xaqueca que nos che deixaría pasa-lo todo o ben que quixeras. Tes razón cando falas de aturar as cidades, os ruídos engrósoos que nos pobos pequenos non hai. So se senten o canto do galo e dos paxaros.
Ben pois gústome dar un paseo por este espazo cultural e agarimoso.
Un abrazo e toda a miña estima. Feliz fin de sema.
Á, creo que vou ir o san Froilán. xa falaremos. Biquiños.
Jajaja!!... Aquí me has hecho una cierta gracia cuando, por que realmente los extremos, de una ciudad, a un zona rural se nota, nos abruma, nos agobia... Pero se ha de seguir visitando museos, por que es cultura que nos enriquece a nosotros mismos. Me encantaría visitar museos culturales en zona rural...
ResponderEliminarBesos