Onte facía un día sufocante. Era a miña cita na feira do libro en Foz. Non podía faltar. Estaría de oito a nove do serán nunha libraría que vende o meu poemario Río adentro.
Primeiro pasei pola praia de Llás. O sol queimaba. Sentía como douraba a miña pel en apenas segundos. Bandeira amarela. Precaución. Non había ondas fortes e a auga era dun azul turquesa. Apetecía meterse nela. Levoume o meu tempo tomar a decisión pero, ao final, probéi a auga. Estaba morna. Dende alí, dirixínme ao Porto ónde tiña lugar a feira. Deixei o coche algo afastado e metinme por rúas case peatonais, pola antiga vila de mariñeiros e fun vendo as casas baixas, a igrexa e seguindo os recobeques que facían as rúas que me levarían ao porto.
As casetas dos libros estaban nun espazo que facía as veces de multiusos e no que puiden parar a ver un contacontos, a escenificación dun conto sobre un patiño viaxeiro que partíu ao seu destino nunha enorme caixa de cartón. Era todo en mímica. Gustóume.
Como tiña tempo, busquei un sitio axeitado para tomar unha cervexa. Atopeino. Era un pub pequeno todo de madeira e dende o que se vía o mar, o porto deportivo, un xardín no que xogaban nenos e nenas.
Alí, tiven a motivación de escribir algo. Algo en inglés. Non sei por qué. Non me interpretedes mal.
Just perfect!
A bag of crisps and a beer.
Sitting by the sea side
in a wooden pub,
looking at two ladies,
dressing Magreb style.
They are on a bench
by the kids play garden.
I guess who their children are.
I feel they are not as free as me
or perhaps they are.
Their dress cover all their bodies
even at the beach.
I don´t know if they feel free as I do.
Logo volvín xunto as casetas dos libros por onde hai unha mostra de fotos antigas de Foz. Escollín aquelas que tiñan unha data siñificativa para mín.
Fixeime como vestía a xente daquela época. De cando naceu meu pai, de cando naceu miña nai, de cando eu nacín. De como eran as vilas daqueles tempos.
Era a miña hora na libraría para asinar libros, no caso de que algúen se achegara a mercar ún.
Polo menos tiven xente que me acompañóu. Unha amiga, Iria, que veu dende Burela. Logo tamén chegóu Antón que vive pola bisbarra, outra xente que me coñecía e pasaba por alí. Alguén que mercóu un libro para Clara e Roque, nena e neno da idade das miñas netas.
Coñecín a un escritor mariñense, Paco Rivas, que ten moitos libros sobre a Mariña, os mariñeiros, o mar, o seu mar... e que xusto estaba presentando o seu último libro, alí mesmo na feira, nun espazo con cadeiras brancas, un pequeno grupo de público e eles dous, explicando sobre o libro. Logo asinaríame o que merquei e que comecei xa a ler hoxe mesmo. Xunto con ún de poesía para nenos e nenas de Xoán Neira.
Logo de pasar unha tarde diferente ás miñas habituais, despedinme de Foz sobre as 21.20 coa sensación de que me ía sen poder celebrar o encontro coas persoas que me acompañaron pero non son viaxeira de noite e tampouco me gustan as aventuras entre lusco e fusco.
Gardo un grato recordo do que foi a miña última feira do libro do dous mil vintetrés. Grazas, amig@s!
