VALES O QUE PESAS E PESAS O QUE VALES
Así te saudo e así te recibo, meu fillo de papel, Lerias de Bea.
Despois de case doce anos xuntos, nunca te vira fisicamente, nunca te tiven nas mans, pasei as túas páxinas, acariñei o teu lombo ou sentin o teu peso.
Chegaches onte, cando eu non atendin a chamada e tiveches que voltar na bolsa da funcionaria de correos. Á espera de que "o/a carteiro/a sempre chama duas veces", puxen todos os meios para que esa segunda vez non houbera fallos.
Non sabía por onde había de empezar a ollarte, se polo principio ou polo final, como teño por costume. Daba igual. Aquí, a orde non altera o produto.
A tua cara A, foi un empeño meu, unha teima contra outras teimas. Estou moi contenta de que me leves tal como son e polo camiño que percorro, e ca miña compañeira Noa, protexéndose do sol na miña sombra. A cara B, ten o meu selo pero con aportacións das personas que me leron e saben de min.
Cincocentas páxinas engordan o teu corpo pero disimulan as gorduras porque están servidas en pequenos petiscos variados, como variado é o día a día do noso itinerario.
Farei o posible para que non sexas fillo único. Tampouco se acabaría o mundo porque o foses. Eu tamén fun filla única e o meu fillo, e non hai traumas por iso.
O que sinto ben, é non poder acompañarte dos poemas que a tí tanto che gustaban. A poesía é cousa aparte. Non tiña porque selo. Mais ben foi porque non che cabía mais na panza.
E agora qué?, pregúntome. Seguirán as leriasdebea enchendo páxinas dun blog que foi convertido a "fillo de papel", como Maricarmen Rey, chama aos seus libros? Muito sentiría deixar o blog, empezar un novo que se chame doutro xeito, que non se asemelle en nada a tí... Cousa difícil! Haberá algún día unha segunda parte de Lerias de Bea?
A quen queira facerse contigo, deixo aquí un enlace:
https://www.amazon.es/Lerias-Bea-Marronda-Beatriz-D%C3%ADaz/dp/B099TN9XH8/ref=sr_1_6?dchild=1&qid=1627645859&refinements=p_n_date_first_available_absolute%3A831289031&s=gallego-books&sr=1-6o-books&sr=1-6
