Un vintedous de febreiro, data moi siñificativa para mín, por ser o meu aniversario, madruguéi para unha viaxe a Chaves, Portugal, e baño de entroido por terras ourensáns.
Ainda que o día comezou un pouco mal para mín, tiven a sorte de poder continuar a viaxe. Dentro do malo, sempre hai algo que pode redimirnos.
Comezamos a nosa viaxe en Castro Verde, en autobús, cun grupo de xente do mais variopinto, acompañados/as de guía, de personal da axencia de viaxes... que fomos recollendo por Lugo e arredores.
A primeira parada que fixemos foi en Celanova, terra de escritores como Celso Emilio Ferreiro e Curros Enriquez. Alí visitamos o Convento de San Rosendo, fundador e inspirador de tanta riqueza artística. Unha igrexa con aires de catedral, sin lugar a dúbida e unha grandiosidade de edificio que hoxe está sendo útil no eido cultural e social dunha vila que ten, como Rianxo, o previlexio de ser cuna de escritores tan importantes para Galiza.
Dende alí, dirixímonos a Chaves. Chegamos ao hotel á hora do almorzo e os que escollemos tarde de balneario, alí nos aventuramos e deixamos guiar pola bo facer do personal que nos atendeu en todo momento cunha profesionalidade poucas veces vista noutros lugares semellantes. Ata nos agardaban ca toalla quente ao final de cada sesión!
Quenes escolleron paseo pola vila, supoño que poderian ver a sua ponte romana cas columnas de Trajano, o Castelo e outras cousas de interese, acompañados/as pola guía que sabía ben as historias dos lugares polos que fomos pasando.
Despois deste relax, o corpo pedía descanso, pero aveciñábase unha noite de Entroido a todo ritmo e xa comezamos a preparar os disfraces. Houbo quen os levabamos da casa e quen tivo que ir mercalos de última hora. Habería premios aos mellores!
O hotel, tivo a deferencia de ofrecernos unha sala para o noso grupo, decorada con motivos de festa de entroido, con escenario para actuacións e grupo de música que tocou sen pausa ata ben entrada a madrugada, ata que o corpo non aguantóu mais.
A parella que levóu o premio, (unha noite de hotel con almorzo), ben o mereceron pois o contraste de garda civil/paiasa era algo que chamóu a atención de todo o mundo!
Ao día seguinte, despois do pequeno almorzo no hotel, onde había moita xente aloxada por mor das festas do Entroido, partimos hacia Verín, onde nos agardaba un desfile de cigarróns e comparsas do mais variado e retranqueiro. Nada como o noso Entroido! Penso que xa nacemos con él, pois a sátira acompaña sempre aos galegos e galegas onde queira que vaiamos. É o noso estilo de protesta por autonomasia!
Ao remate, ben entrada a hora do xantar, sobre as tres da tarde, fomos comer o cocido prometido a un restaurante local, onde disfroitamos da abundante comida ben preparada e na que no faltaron sorpresas! Pois estabamos tres de cumpleanos o día 22 e o 23, e alí se presentóu unha tarta, coas candeas accesas cos numeriños de cada quén, e que foi levada dende Lugo, aposta, e gardada en neveiras ata ese momento. Temos que agradecer esta xentileza a organizadora da viaxe, unha rapaza moi atenta que se ocupou do noso benestar todo o tempo. E non podía faltar un licor caseiro que trouxo unha parella e que foi a guinda dun xantar para lembrar!
Viaxe de volta, cunha tarde primaveral que aproveitamos para facer unha parada en Monforte de Lemos e xa entrada a noite fomos chegando de volta ós nosos fogares coa satisfacción de ter pasado dous días en boa compaña e disfroitado dun Entroido famoso como o de Verín, que xunto co de Xinzo de Limia e Laza, son xa os nosos clásicos!
