Teño un gato negro
con ollos verde pistacho,
non lle puxen nome
porque non lle fai o caso.
Collino de ben pequecho
e gustáballe o meu colo,
agora que xa é grande
quere co empurre no solo.
A veces ven malferido,
cunha pata levantada
ou cas orellas roídas
das pelexas ca gateada.
Gústalle moito comer
o pienso de Mercadona
e se non lle dou dabondo
deseguida se encabrona.
Pero é un gato mansiño
que non morde nen raguña.
Cando lle rasco a barriga
coidase de-non sacar uña.
Nunca o vin cazar un rato
nin comer un saltamontes
pero trainos todos á raia
ainda que eu síntoos ás noites.
Cando toco o acordeón
ven correndo a meu carón
e dalí non se levanta
ata acabar a función.
Pasa o día cas gatiñas
que as ten moi engatusadas,
a veces vota tres días
sen asomar pola casa.
E eu penso se virá
ou se algo lle pasaría
pois non quixera perdelo
que lle teño moito agarimo.
Cando o vexo aparecer
recibo con gran placer
e xogamos ós arroulos
logo de darlle de comer.
O seu xogo preferido
é deslizarse no chán
empurrándolle das patas
volta e volta e a empezar.
Se os espíritus se encarnan
pode ser o de meu pai.
A veces penso que é él
polas cousiñas que fai.
