Quen pasa un día bo, nonos pasa todos malos. Descubrir novos lugares onde pensabas que xa os viras todos, é unha sorpresa que nos depara o destino, o noso percorrer sen rumbo, seguindo os trazados que nos guian ata eses rincóns escondidos.
Hoxe, fuches tí, Illa Pancha, que descansas tan pancha como se as olas de dimensións xigantescas, non foran contigo. Manteste ahí,dende tempos inmemorables, co teu faro, coa ponte indiana que te une a terra firme. Déixaste bañar por montañas de auga branca, onde se perden, diminutos, os surfistas atrevidos, e non che importa a intemperie, nin os ventos do nordés, peinando as ondas do mar sobre a tua face.
Eres abrigo seguro no inverno para quen gosta de praias escondidas e protexidas onde tomar o sol sen sentir a friaxe do mar aberto.
Como exploradora que pon pé por vez primeira en terra descoñecida, sentín que atopaba o lugar ideal, a illa deserta, o lugar ao que desexo voltar unha e outra vez.
Quen pensa que xa nada queda que descubrir....equivócase. Cada quén descubre para sí, aquelo que para outros xa non é un segredo.
Grazas por estar ahí, por deixarte descubrir para min.
