Hoxe recollín algunhas cenorias. Gústame a súa cor laranxa. O seu sabor é moito mais intenso co das súas compañeiras de supermercado. É por iso que me gusta cultivalas na miña horta. Agora gardaréi algunhas no conxelador e as outras en terra seca ou aréa.Pódese facer un sabroso pastel:
RECEITA
De tres a catro cenorias grandes.
Bolsa de coco rallado.
De tres a catro boliños de leite.
Tres culleradas grandes de zucre.
Cocer as cenorias nunha pouca auga (eu fágoas ao vapor na exprés). Reservar a auga da cocción.
Trituralas xunto co zucre e tres culleradas de coco rallado (engadir algo de auga da cocción)
Cos boliños de leite, ir forrando un molde de pudding, (con lonchas de boliño). Logo poñer alternativamente capas do recheo con capas do bolo de leite (mellor se ten sabor a anís). Acabar con capa de bolo e tapar coa tapa do molde ou con outra, presionando ben. Meter na neveira.
Desmoldear ao día seguinte ou dalí a dous días, pois sabe mellor canto mais fundido estea todo.
Pódese decorar co resto do coco.
É unha bóa maneira de empezar o outono!
Today, I picked up some carrots. I like their orange colour. Their flavor is much intense than their partners from the supermarket. It´s for that reason that I preffer to grow them in my garden. Now, I will preserve some of them in the frizzer and some in soil or sand. You can make a nice cake with them.
RECIPE
Three or four big carrots.
A packet of dry coco´s flakes.
Three or four sweet milk buns.
Three tablespoons of sugar.
Boil the carrots in the preasure cooker in some water. (Keep the water).
Mix carrots, sugar and coco with the mixer (add some of the boiling water)
Cover the botton and sides of a container, pudding shape, with slices of milk bun.
Add some of the mix. Continue covering with milk bun and finish with it.
Press with a lid and keep in the fridge for one or two days.
You can decorate with coco´s flakes.
It´s a good way to start the Outumn.
Ummmmmm que rico pastel, hai Bea que pinta ten... dáme gana de meterlles o dente: eu non sei como pos iso aí diante mira, e unha tentación... menos mal que estás lonxe. pero xa me gustaría que estiveses máis o carón de mín. Oes, que ben que sabes o que comes, as persoas que compramos todo, sabe Deus o que comemos. Pero hai que pechar os ollos e tirar pa diante. Un biquiño. Desexo lle chegue os ollos de algún inglés. A min entroume un Indonesio non hai moito tempo. Quero dicir no meu blog, non sexas mal pensadaaaaa.
ResponderEliminarVaia, vaia, vaia....cómo queres que pense co crariño que falas. Un indonesio! Xa me contarás a experencia! E cómo vos comunicabades se se pode saber???
ResponderEliminarPois xa me gustaría que o probaras, o pastel, claro ja, ja ja Está boísimo! Ahi tes a receita, cando queiras prepáralo tí mesma xa que non me pillas cerca! Senón, fasme unha visita real, non virtual e avísasme tres días antes, vale?
Unha aperta
Bea