BOMBÓN CON PELO

 

Se eu non tivese traballado nunha fábrica de chocolate, non sabería que un bombón con pelo, non só pode causar un desprestixio para a firma senón que detectalo a tempo é recompensado.

Na sá de profesores raro era o día que non houbese unha caixa de bombóns ou calqueira outra lamboada á hora do café. Aniversarios, agasallos, visitas.... sempre había algo que celebrar, non como agora, que toda celebración está contraindicada.

Eu collín un bombóm e achegueime a fiestra para degustalo ollando a paisaxe natural que rodeaba a escola. Antes de levalo á boca, teño por costume miralo, ver a súa forma, decoración e mesmo adiviñarlle o nome. Eu na cadea de bombóns tiña que saber o nome de todos: carioca, sultana, napolitana.....

Déronme os ollos nun pelo que o atravesaba polo medio. _Un pelo nun bombóm! debín de deixar escapar. Loxicamente nono comín. Gardeino ben gardadiño e limiteime a averiguar a procedencia da caixa.

Ao día seguinte dirixinme ao sitio onde os venderan co ánimo de facer unha reclamación. Mellor dito, que a fixeran eles ao seu proveedor. Pouco lles faltóu para votarse a rir e tomarme por tola. Ante a súa negativa, decidín actuar pola miña conta, que é case sempre a mellor opción.

Así que, merquei sobre acolchado e escribín a miña experencia co bombóm da mellor maneira que puiden e envieino por correo ao enderezo da fábrica que figuraba na caixa.

Xa case nos esqueceramos do asunto cando unha mañá aparece un paquete contendo unha caixa de bombóns igualiña á outra e un lote de produtos da casa, acompañando cunha carta na que se pedían disculpas, se agradecía que lle lo fixeramos saber e tamén unha súplica: que non espallaramos o incidente.

Ninguén daba creto a aquilo. Endexamais lles acontecera tal cousa!

Eu, ainda non satisfeita de todo, paseime pola tenda onde non quixeran tramitar a reclamación, e contéilles o sucedido, non por nada, senón para que soubesen que hai cousas que ainda que parezan de tolos, son plausibles. 

Dende daquela, sempre miro o que levo á boca. Xa me ten acontecido ter atopado un resto de estropallo metálico no pack do lunch que oferecían gratis nos avións, e mesmo en hoteis turísticos de catro estrelas, o mesmo tipo de obxecto estrano na comida.

Eu sempre o fago saber a quén concerna, non por amolar, senón para que teñan mais coidado no futuro, pois un ferriño deses no noso dixestivo.....non sei eu o que podería causar. E ante todo a nosa saúde. 

Un pelo ou unha mosca, pódelle caer a calqueira!