O GATIÑO DO SUPER

 

Vinte alí, aquela mañán, á porta do supermercado. Estabas aniñado sobre un taco de poliespán blanco mais pequeno ca tí. Non sei cómo podías acomodarte nél. Con tal de illar o teu corpiño do frío chán, calqueira cousa valía. 

Lembráchesme a personas que tamén se poñen nas portas dos supermercados da cidade, agardando a esmola que lles faga o día levadeiro.

Dende ese día, xa te quedaches no meu pensamento.

Quería escribir sobre tí. Facerche a foto que ilustrase a miña historia. Non sabía se voltaría atoparte así, na mesma posición, alí mesmo.

Hoxe, cando voltei por alí, atopeite na mesma postura, no mesmo bloque, ainda que me pareceu que medraras, que xa che quedaba, cada vez, mais pequeno. 

Antes de entrar, fíxenche a foto. O teu pelaxe non estaba moi lucido. Tiña aspecto de falta de comida, de falta de cariño. Os teus olliños tristes, lánguidos, miráronme. Díxenche algunhas palabriñas amorosas e tí implorabas sem apenas inmutarte, como resignado á túa sorte. A túa mala sorte de estar só e triste e con fame e sen un fogar no que sentirte un mais da casa, cas atencións da túa ama que te coidase.

Os repartidores nen reparaban en tí cando entraban, dándoche ca porta sen miramentos. Eu puiden evitalo esta vez. Pero non sempre poderei facelo.

Preguntei se che daban algo de comer. Secadra algún resto, unha puntiña de algo que sobróu, o que caiga. Haberá días que tes algo para levar á boca e outras que non teñas mais remedio que buscarte a vida como sexa, nos contedores de lixo, cazar algo, ainda que non sabes porque eres noviño e tua nai deixoute moi cedo á túa sorte.

Queiras que non, ti xa pertences a ese lugar. Ao teu bloque illante que che sirve de pedestal. E seguirás alí ata que alguén te leve para unha casa e te queira. Eu, faríao se non tivera mais gatos. 

Ata agora sempre lles busquei un fogar aos que atopei abandonados. Anunciabaos en internet e mesmo llos levaba no trasportín ás persoas que se interesaban. 

Seguro que @s do super non te deixan morrer de fame.

Non sei onde pasas as frias noites de inverno, cando neva, vai frío e chove todo o tempo. 

Só, sen amigos ou amigas non é doada a vida nen para os gatos e gatas.