DE ANIVERSARIO

 

Cumprir anos, sempre foi algo emocionante na miña vida. Xa, dende nena, lembro que celebrabamos os nosos aniversarios. O meu, sempre acompañado das riquísimas canas que me facía miña nai. Levaban un recheo de crema pasteleira e, recén feitas, eran unha auténtica delicia. Ainda as recibía, cando estudaba na cidade. Un paquetiño enviado polo autobús de línea, facía o recado.

O tempo pasóu, e, hoxe, sínto que o tempo non pasóu como se espera que pase. A idade vai por dentro e non sempre é a mesma. Ten días, horas, minutos e segundos. Depende cómo nos sintamos.

O envoltorio pode tomar as mais diversas sinais do paso do tempo en nós. Eso é inevitable, pero a nosa idade, como nas árbores, parte do corazón en aneis que se espanden hacia o exterior e que se refrexan nunha ollada, nunha palabra, nun sentimento que gardan a xuventude que nunca perdemos se fomos capaces de conservala.

Nada en febreiro, cando o inverno neste lugar ainda persiste, e a neve febreiriña pode asomarse, camiño hacia a primavera cos días medrando e a esperanza dun sol que me quente.

Pisceana ata a médula, compórtome como os astros me ordean. Gobérnanme Neptuno e Xúpiter e estoulles moi agradecida.

Pasei polo camiño e vin a árbore cortada pola metade. Ca súa idade ao aire, deixando ver o segredo mais gardado. Ainda estaba no mellor da súa vida! A miña man percorreo o seu calendario e sentín que agradecía que me fixase nela e que, tal vez, así, puidera seguir viva moito tempo, como o gatiño do super e como tantas lembranzas que a vida nos vai causando.

Celebrareino! Non podo deixar indiferente este número tan redondiño, sen aristas, tan amoroso. Só pasa unha vez na vida, se pasa! E xa só por eso, paga a pena celebralo. Por estar viva, por estar san, por ter familia, amig@s, por sentir amor, paixón, desexos de vivir. Por ser capaz de correr, saltar, bailar, como nón! Por estar contenta co que teño e non desexar mais.

(A quén lle pique a curiosidade, que busque o número no meu blog!)

Moro na casa onde nacín

Ten case douscentos anos

Despois de recorrer mundo

deixei todo e vinme aquí

Empecei unha vida nova

que me ocupa e da prazer

Este é o meu santuario

que xa non quero perder

Unha casa con  engado

que atrae xente de todo o mundo

Gosto de ser anfitriona,

guía local se se tercia,

comer aquelo que produzo,

amar os meus animais,

e ver dende aquí, o mundo.

https://www.airbnb.es

Apartamento rural en Casa Vita