www.leriasdebea.blogspot.com

Translate

mércores, 23 de maio de 2018

O MEU GATO






Teño un gato negro
con ollos verde pistacho,
non lle puxen nome
porque non lle fai o caso.
Collino de ben pequecho
e gustáballe o meu colo,
agora que xa é grande
quere co empurre no solo.
A veces ven malferido,
cunha pata levantada
ou cas orellas roídas
das pelexas ca gateada.
Gústalle moito comer
o pienso de Mercadona
e se non lle dou dabondo
deseguida se encabrona.
Pero é un gato mansiño
que non morde nen raguña.
Cando lle rasco a barriga
coidase de-non sacar uña.
Nunca o vin cazar un rato
nin comer un saltamontes
pero trainos todos á raia
ainda que eu síntoos ás noites.
Cando toco o acordeón
ven correndo a meu carón
e dalí non se levanta
ata acabar a función.
Pasa o día cas gatiñas
que as ten moi engatusadas,
a veces vota tres días
sen asomar pola casa.
E eu penso se virá
ou se algo lle pasaría
pois non quixera perdelo
que lle teño moito agarimo.
Cando o vexo aparecer
recibo con gran placer
e xogamos ós arroulos
logo de darlle de comer.
O seu xogo preferido
é deslizarse no chán
empurrándolle das patas
volta e volta e a empezar.
Se os espíritus se encarnan
pode ser o de meu pai.
A veces penso que é él
polas cousiñas que fai.


5 comentarios:

  1. Gostei do gato encantado
    Com certo espírito humano
    Encarnado no bichano.
    Pensar assim é pecado?

    Creio que não! Não há dano!...
    E o gato mal-assombrado
    Fica na cama espichado
    Feito um velho soberano.

    É um biscuit esse gato
    Agradado por bom trato
    Como se ele fosse gente.

    Não sei se é gato de fato
    Ou se de fato é um retrato
    Do trato dado ao carente.

    Belo poema ao gatinho! Parabéns! Gosto também de gatos. Grande abraço. Laerte.

    ResponderEliminar
  2. Ola Bea, vaia poema bonito que adicas o gatiño de ollos pistacho mirada aguda e de cabelo moreno , moceiro e ademais gústalles a música do teu acordeón e un bo compañeiro sen duda, no importa que teña que cumprir con as súas mozas, sabe que cando chama a porta, e ben recibido por a súa dona.

    gustoume ler este fermoso poema, todo o que escribes me gusta, gracias por compartir as túas belas letras.

    Déixoche una aperta agarimosa e moitos bicos xunto coa miña gratitude e gran estima.

    Se moi feliz, reíña.

    ResponderEliminar
  3. Os gatos são animais encantadores. E o seu deve sê-lo, já que a inspirou a escrever tão bonito poema. Infelizmente sou alérgica ao pelo do gato, pelo que o único que há cá em casa é o maridão :)))
    Um abraço e bom fim-de-semana

    ResponderEliminar
  4. Non sei se tes un gato ou se o gato tente a ti. Esta última debe ser a realidade. O gato mírate e ti tocas o acordeón, o gato tírase no chan cos pés pra riba e ti vas xogar con el...

    O gato escribe versos que ti repites, dálle os meus parabéns!.
    Miau, marramiau...

    ResponderEliminar
  5. Me alegro de ver tu precioso gato negro. Que me encanta por lo cariñoso y tierno que es cuando busca por casa de tu calor y cariño.
    Se que eres una gran amante de los animales y los cuidas como a la gente mayor. Siempre ahí presente y atenta.

    He visto que me he perdido otras entradas por leer y lo aré poco a poco durante este Otoño. Yo aún sigo con restos de resfriados.

    Buenas noches.
    Besos!! 😘😘😘😘

    ResponderEliminar

Grazas por comentar, por empatizar e por vir en son de paz.