www.leriasdebea.blogspot.com

Translate

mércores, 24 de maio de 2017

POLA MARRONDA

Quedara con Jesús e seus amigos ás dez xunto a fonte do Eo. Alí estaban puntuales e coa mesa posta: unha relucente empanada que falaba por si mesma, unha bota de viño e planos ou carteis que configuraban o escenario para un día de roteiro pola Marronda en plan light (coche/a pé) porque o día apresentábase caluroso e non era plan facer a ruta a pé e sen ter quen nos recollera ó final.
Entón, puxen en marcha o meu plan, de guía nata, e sabía que sairía ben.
Fomos no coche ata unhos douscentos metros da fonte e xusto ó cruzar o río aparcamos para achegarnos ata a aceña que fora da casa de Cuenzas, a mais rica da aldea, casa de médicos, con biblioteca e xardín inglés e zona de servidume e de señorío e hoxe desaparecida quedando só unha palleira e a casa do forno ó outro lado da estrada. A aceña consérvase ben pero está rodeada de maleza que cubre o sendeiro que noutrora fora un dos meus favoritos para ir soutar ou escoitar o río, ou, cando nena, acompañar a miña nai a lavar a roupa e eu subirme ás paredes e penas que por alí había. Un amieiro caído, fai de ponte sobre o río e unha pequena fervenza. Alí está ainda a presa e comporta de antano. Mágoa que esa zona non se limpe e poida ser visitada.
De alí, en coche ata Sampaio, onde vimos outra aceña, a de Serra, que ten unha seimeira bastante alta e con auga case sempre que forma unha cortina ao ancho do río.
Seguimos ruta en coche pasando pola aldea, vendo a antiga escoliña onde eu din aulas sustituíndo unha mestra. Logo de pasar Sampaio e nunha curva sinaleilles o carreiro para ir a unha fervenza moito mais grande onde se xunta o Eo co río de Cubilledo, pero non fomos porque había que atravesar prados que podían ter auga e había que levar o calzado apropiado.
Pasamos Esgrade, onde so quedan dous veciños. Unha con gando.
Dende alí a vista é amplia e pódense ver todos os montes a redonda, deixando a Villauriz alá na cima e vendo parte de Cabreira no fondo.Despois de Castrelo, aldea de bastantes casas onde so queda unha persoa, chegamos á Espiña, onde naceu meu pai. Alí hai duas casas. Unha delas habitada en vacacións. A de meus avós, semiabandonada, cun hórreo ben conservado, que fixera meu pai.
Deixamos a Espiña e xa nos adentramos pola Marronda cara a Martín. Alí deixamos o coche e fomos andando ata a área recreativa da Cortevella, (tres quilómetros). O río Eo fai alí un meandro perfecto con sendeiro para percorrelo todo. É unha zona moi visitada sobre todo no verán. A xente leva merendas e fai barbacóas, incluso se bañan. Ten un muíño ao lado, un hórreo que levaron para alí, e poden verse unhas construccións circulares onde se gardaban as castañas.
Os meus compañeiros fixeron unha boa reportaxe fotográfica que vou empregar aquí para ilustrar o texto.
Voltamos a pé ata Martín e logo subimos en coche ata a Muíña. Pensabamos subir ata un mirador con antenas ao que se vai dende A Braña, pero xa se nos facía tarde para xantar. Insistín en que foramos ao Portugués, que está ao baixar a Baqueriza indo para Castro Verde. Alí dan xantares na mesma cociña e é un sitio moi concurrido que ata hai que esperar para sentarse á mesa como se chegue despois das dúas.
A comida foi boa e con bo viño de colleita caseira, e pan e todo caseiro.
Despedímonos coa satisfacción de ter pasado unha boa mañá percorrendo a Marronda en plan rápido e fácil como primeira incursión para, logo, mais adiante, facer un roteiro completo a pé.
Coñecín xente nova e paseino ben facendo de guía, que é o meu!

13 comentarios:

  1. Teño pendente a ruta da Marronda e terte por guía sería un luxo!

    bicos

    ResponderEliminar
  2. Que belas imagens amiga. E que sítio lindo.
    Obrigada pela partilha de tão belo passeio.
    Um abraço

    ResponderEliminar
  3. Felicidades Bea, fixestes un fermoso percorrido para encher os pulmóns de osixeno e pasar un día bonito en medio da natureza.
    Gracias por esta bela entrada, da túa man, tamén eu estiven por aí.

    Unha aperta, e biquiños.

    ResponderEliminar
  4. As fotos son belísimas, e falan por si soas.

    ResponderEliminar
  5. Ben prezada Bea: A excursión foi preciosa e a paisaxe simplemente espectacular; pero o mellor de todo foi coñecervos a ti e máis a Germán,porque con Jesús xa teño "corrido" moitas millas; pódesme crer que non esquenceréi o día. Espero que volvamos a coincidir sen tardar.

    ResponderEliminar
  6. Pura nostalgia me ha despertado esta entrada tuya Pola Marronda.

    Un abrazo muy grande, Bea!!

    ResponderEliminar
  7. Pura nostalgia me ha despertado esta entrada tuya Pola Marronda.

    Un abrazo muy grande, Bea!!

    ResponderEliminar
  8. Olá, lindo local para desfrutar de toda a beleza natural que a natureza oferece.
    Feliz fim de semana,
    AG

    ResponderEliminar
  9. Da casa de Cuenzas á fervenza e os hórreos, ata a forza da Marronda. Chegará o día que non queden Marrondas na nosa terra?. Quero pensar que non. Tivemos a sorte de nacer no paraíso e pregúntome: qué imos deixar?.
    Foi un día ledo para ti, xa coa empanada na fonte do Eo, e co pracer de facer o que tanto de satisface. Parabéns!

    ResponderEliminar
  10. Bea, xuraría que deixei un comentario completo aquí debaixo de, Existe sempre un Lugar.
    pasei a ver se tiñas algo novo, e vexo que non está o meu. Non sei o que pasou... A caso non era correcto?

    Xa me dirás. Unha aperta, e ten un bo fin de semana.

    ResponderEliminar
  11. Olá, belas fotos a mostrar a bela natureza, desfrutar da mesma é maravilhoso.
    Continuação de boa semana,
    AG

    ResponderEliminar

Grazas por comentar, por empatizar e por vir en son de paz.