En galego chapurreado, cadraría ben: ANO DE NEVES, ANO DE BIENES, pero eu nono vou traducir.
A xulgar polo frío de onte e polas folerpas ocasionais que nos deixaba a tardiña, era de agardar que amencese ben nevado. Erguínme coa prontitude de ir descubrir un segredo moi agardado e atopeime con tooodo nevado arredor. Era fermosísimo ver o manto que cubría coche, árbores, estrada, tellados.... A paisaxe era de postal de nadal.
Apresureime a coller a cámara para que aquela blancura non se me fose a manchar ou desaparecer. Estaba facendo a primeira foto dende a fiestra cando un coche facía o primeiro derroteiro desta mañá. Eran as oito.
A camelia, que tarda en frolecer, estaba cargadiña de froles brancas, pero de neve, claro.
Lembreime de Sevylla, de que tivo sorte sair a facer o Camiño Primitivo a Santiago antes de esta gran nevarada, senón tiña que ficar unhos días xunto desta lareira.
Este ano, a neve está sendo pródiga aquí. E por eso que teremos boa colleita de froita e de hortalizas. Eso din! Eo non acredito moito.
Ainda nevará mais. Xa ten nevado en maio mesmo. Lembro de ter feito un boneco de neve co meu fillo ainda pequerrecho. Era moi divertido esto da neve e segue sendo. A case todos nos gusta. E, nós, aquí, temos a sorte de ver nevadas unhas cantas veces ao ano.
O que menos me gusta de todo é o día antes de nevar, cando o frío é case insoportable e non che gusta sair fora nese frío. Pero unha vez que nevou, xa é outra cousa, mentras non caia xeada, claro. Parece como se o frío se fixera manto e nos abrigara. Non debo andar moi desacertada xa que hai refuxios de neve e coa neve que abrigan
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Grazas por comentar, por empatizar e por vir en son de paz.