www.leriasdebea.blogspot.com

Translate

luns, 21 de outubro de 2019

ANDAINA DOMINGUEIRA




Apareceu unha mañá sen chuvia e decidín facer o roteiro pola Marronda, co grupo de Lugo dentro do programa Terras de Auga e Cultura que ofrece, de balde , cada domingo, saídas por diferentes zonas da Provincia. Unha boa oportunidade para coñecer sitios tanto rurais como urbáns, pois tamén ten saídas por Lugo cidade, para atoparsse con xente de aquí e de acolá, que de outras partes do mundo, aproveitan estas saídas para coñecer un pouco o lugar onde lles toca vivir.
 Alén de compartir conversas e aprender cousas novas que non sabía e que aportan un plus neste transcurrir rural onde apenas queda xente coa que falar, sempre supón unha nova experencia e neste caso, apesares da chuvia que nos caeu enriba, foi moi interesante.

Punto de auga

O roteiro comezóu na Cruz da Nena, un mirador que hai arriba da Braña, onde se encontran unhas antenas e dende onde se divisa, cando o ceu o permite, unha paisaxe de montañas de toda a redonda.

Meandro Cortevella (foto:Romina)

Fomos camiñando pola zona mais outa da fraga e non pola veira do río Eo, como sería o roteiro mais utilizado, coa fin de observar mellor a montaña, a variada vexetación que alí se atopa, a fervenza, o punto de auga, e coa axuda do guía, coñecer un pouco os nomes das distintas árbores, (faias, abelairas, bidueiros, castiñeiros, carballos, salgueiros, acivros....) e outras especies. A sua reserva de faias é a mais importante de toda Europa. Tamén se atopan infinidade de arandeiras e cogumelos moi variados.
Foto de Romina
Pasamos pola aldea de Mendreiras, un lugar de apicultura, e probei a fror de capuchina, que ainda sabendo que se podía comer, nunca o fixera. Ali parece que se dan ben!


Un pouco mais adiante, chegamos ó punto mais outo dende onde se poden ver dous meandros que fai o río Eo antes de chegar ó da Cortevella. Nun deles divisamos unha albariza que é onde se gardaban as colmeas e acostumaban a poñerse na ladeira mais protexida ollando o sul. Consiste nunha parede circular cunha entrada e que tamén se parecen ás ouriceiras, que tiñan a función de gardar castañas e case sempre estaban baixo un castiñeiro.
Ouriceira (foto: Romina)


A partir de ahí, foi todo un baixar empinado e un tanto esbaradizo pola chuvia destes días, pero chegamos abaixo sen ningún problema, mais que o de ir empapad@s. Alí agardábanos o autobús, no que tomamos o noso xantar xa que non poidemos facelo na área recreativa por mor da chuvia.
A miña compañeira de asento, unha estudante uruguaia, recén chegada a Lugo por motivos de estudos, por certo, de Innovación en Nutrición e Dietética, tema do meu iterese cen por cen, e ca que tiven a oportunidade de probar o mate, que traía todo o tempo na man, dende que empezamos ata que rematamos o roteiro, co seu termo de auga forrado en coiro con deseños e cores moi da sua terra, e cunha corida diadema tecida en lá con motivos étnicos, que chamaba a atención, fixo do meu día un salto na rutina e unha oportunidade de abrirme ao mundo e de compartir a natureza na que vivo inmersa. Grazas por esa compaña!



Foto: Romina







2 comentarios:

  1. Es de gran interés esta salida. Hace que el tiempo evolucione con los años. Nosotros la gente joven queremos que se nos escuche para ir haciendo camino sin que nos tengan que poner siempre trabas por medio. Es normal, natural y como ley de vida evolucionar mucho más que nuestos padres. Que ellos fueron nuestra gran guia.
    Estar entre estudiantes siempre nos refresca la mente y nos abre los conocimientos de nuevo. Conozco el pueblo de Mendreiras estuve allí varias veces de visita.

    Besos !!!

    ResponderEliminar
  2. Sinto non haber podido pasar antes a ver esta entrada, sendo moi interesante para min que me gusta a natureza, e tamén a túa forma de describila. Sen duda pásache un día precioso e alégrome coma se fora eu.

    Unha aperta grande, reíña. Agora subo uns pisos a rriba...

    ResponderEliminar

Grazas por comentar, por empatizar e por vir en son de paz.